|
لینک دوستان
|
درس تلخ و به یادماندنی که "پپ" آموخت/ 3دقیقه حسرت آمیز!
بارسلونا شب گذشته در ورزشگاه نیوکمپ و در مقابل دیده‌گان نزدیک به 100 هزار تماشاگر کاتالانی به تساوی 2 بر 2 مقابل چلسی رسید تا در مجموع دو دیدار رفت و برگشت با نتیجه 3 بر 2 وداعی تلخی از لیگ قهرمانان اروپا داشته باشد. قهرمان 3 فصل اخیر لالیگا و تیمی که در سال‌های اخیر شاهد هنرنمایی آن در سطح جهان بودیم حالا یکی یکی جام‌ها را از دست می‌دهد تا "تیکی‌تاکای" تحسین برانگیز شاگردان پپ به دوران افول خود نزدیک شود و شاید فوتبال جهان پایان عصر کاتالان‌ها را نظاره‌گر باشد. همان‌گونه که هواداران فوتبال پیش از این میلان دهه نود را به یاد می‌آورند و دوران خاموشی آن تیم رویایی را از ذهن می‌گذرانند. بارسا در شرایطی گام در میدان نیوکمپ گذشت که تنها در فاصله 3 روز مانده به این بازی، ال‌کلاسیکو را از دست داده بود و آرزوی کسب قهرمانی لالیگا را بر باد رفته می‌دید. رویارویی مقابل چلسی آغاز شد و کاتالان‌ها برای اعاده حیثیت و شاید اثبات حقانیت فوتبال زیبا مقابل آبی‌های چلسی صف‌آرایی کردند. آنها نمی‌خواستند در فاصله چند روز آرزوهای هواداران خود را از دست رفته ببینند. ابتدای دیدار تقریبا بازی تعادل داشت اما طبیعی بود بارسا برای رسیدن به گل بی‌قرار باشد. هواداران کاتالان برای رسیدن تیم محبوبشان به گل بی‌قراری می‌کردند و 35 دقیقه صبر کردند تا بوسکتس دروازه چلسی را بگشاید. 2 دقیقه بعد تری اخراج شد تا بیش از پیش شرایط برای لندن‌نشینان سخت شود.
گلزنی اینیستا در دقیقه 43 تمام آرزوهای چلسی را نقش بر آب کرد و شاید خوش‌بین‌ترین هوادار این تیم هم آرزوی شکست تیم محبوبش با اختلاف گل کم را در سر می‌پروراند اما تنها در فاصله 3 دقیقه ورق برگشت و رامیرس در واپسین دقایق نیمه اول به زیبایی بهت و سکوت را برای نیوکمپ به ارمغان آورد، حالا دی‌متئو می‌دانست که نیمه دوم را چه خواهد کرد و چشمان "پپ" هواداران بارسا را می‌ترساند. در نیمه دوم دفاع صرف و مطلق چلسی مانع گلزنی بارسا شد و پنالتی و شوت مسی هم دوبار به تیر دروازه خورد تا شانس هم همراه پپ و شاگردانش نباشد. در اواخر دیدار نیز تورس تیرخلاص را بر پیکره نیمه‌جان بارسا شلیک کرد تا کار تمام شود!
حالا "پپ" شکست تلخی را پذیرا شده اما درس بزرگ و به یادماندنی از دیدار مقابل شاگردان دی‌متئو آموخته است. آن‌جا که بازی 2 بر صفر به سود بارسا بود و کاتالان‌ها تیم حریف را 10 نفره می‌دیدند، می‌شد با آرام کردن شرایط بازی، نیمه اول را بدون دردسر به رختکن رفت تا در نیمه مربیان شرایط برای هر دو تیم متفاوت باشد. حملات دامنه‌دار آبی‌و اناری‌پوشان باعث غفلت آنها از خط دفاع شد تا گلزنی رامیرس در واپسین دقایق نیمه اول، 3 دقیقه حسرت‌آمیزی را برای پپ و شاگردانش به همراه داشته باشد. شاید گروهی این تفکر را محافظه‌کارانه بخوانند اما چه کسی است که از قدرت جادویی خط حمله بارسا خبر نداشته باشد. با توجه به نیروی تهاجمی این تیم و مقایسه آن با قدرت چلسی، همگان رای به برتری شاگردان گواردیولا می‌دهند. نتیجه 2 بر صفر در آغاز نیمه دوم باعث می‌شد لشکر 10 نفره چلسی به سمت دروازه بارسا حمله‌ور شود و ناخودآگاه دفاع این تیم برای بازیکنانی مانند سانچس و مسی باز می‌شد و این همان برگ برنده گواردیولا می‌توانست باشد؛ اما درنهایت چنین اتفاقی رخ نداد تا "پپ" در کنفرانس مطبوعاتی اعتراف کند که " پس از برتری 2 بر صفر دست از اداره بازی برداشتیم و به حملات خود ادامه دادیم. همیشه نمی‌‌توان هم چیز را باهم داشت و این درسی است که زمان به شما می‌دهد" و این تجربه بزرگ اما تلخی بود که مربی جوان اسپانیایی آموخت. عكس در ادامه ي مطالب
ادامه مطلب گوارديولا: قهرماني رئالي‌ها را تبريك مي‌گويم
سرمربي بارسلونا پس از واگذار كردن ال كلاسيكو به همتاي پرتغالي‌اش پيروزي مادريدي‌ها را به آنها تبريك گفت و البته تاكيد كرد كه تيمش را براي پيكار حساس با چلسي آماده خواهد كرد. گل کریس رونالدو در بازی دیشب ال کلاسیکو ورزشگاه نیوکمپ را آرام کرد.
به گزارش خبر آنلاین ؛بارسا با ورود آلکسیس سانچس مهاجم شیلیایی به زمین توانست بازی را به تساوی بکشاند اما دقایقی بعد کریس رونالدو روی پاس طلایی مسعود اوزیل گل برتری رئال را به ثمر رساند و با حرکت دست هواداران بارسا را به سکوت دعوت کرد .وباعث شد رئال اي بازي را 2 بر 1 از بارسا ببرد بارسلونا هم به چلسی باخت تا همانند همتای دیگر خود،رئال مادرید،چشم به دیدار برگشت در استادیوم نیوکمپ داشته باشد. در دومین دیدار دور رفت مرحله نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا که به صورت مستقیم و از ساعت 23:15 از شبکه سوم سیما پخش می‌شد بارسلونا، قهرمان دور قبل این رقابت‌ها، در خانه چلسی متحمل شکست یک بر صفر شد. تک گل این دیدار را دیدیه دروگبا مهاجم ساحل عاجی تیم میزبان به ثمر رساند و آبی پوشان را یک گام به دیدار پایانی نزدیکتر کرد. در نخستین دیدار این مرحله که بیست و چهار ساعت قبل برگزار شد تیم فوتبال بایرن مونیخ موفق شده بود رئال مادرید دیگر تیم اسپانیایی حاضر در جمع چهار تیم نهایی را دو بر یک شکست دهد. دیدارهای برگشت در نیوکمپ و سانتیاگو برنابئو ورزشگاه‌های خانگی بارسا و رئال دو هفته آینده برگزار خواهد شد. دزدیده شدن کفش های رئالی ها در رختکن آلیانس
دقایقی قبل از آغاز بازی دو شب گذشته بایرن مونیخ و رئال مادرید مشخص شد که 6 جفت کفش از بازیکنان رئال مادرید در رختکن این تیم به سرقت رفته است. اولین خبر منتشر شده از ورزشگاه آلیانس آرنا در آستانه بازی حساس بایرن مونیخ – رئال مادرید در دور رفت مرحله نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا، دزدی از رختکن رئال بود. ماجرا از این قرار بود که چند بازیکن رئال مادرید متوجه شدند که کفش هایشان در رختکن آلیانس آره نا دزدیده شده است. شش جفت کفش ناپدید شده بودند که سه تا از آنها متعلق به کریستیانو رونالدو بودند. دیگر مال باخته ها بنزما و اوزیل بودند. دزدها همچنین پیراهن هایی را برده اند. این در حالی که رختکن ها توسط دوربین کنترل می شوند. رئال مادرید به خاطر این اتفاق به ناظر بازی و نماینده یوفا شکایت کرد اما با پا درمیانی مقامات آلمانی قرار بر این شد که بازیکنان رئال مادرید این مسئله را فراموش کنند. پلیس آلمان خبر سرقت کفش‌های بازیکنان رئال را تایید کرده اما هیچ خبری از بازداشت سارق در منابع اسپانیایی منتشر نشده است. يادداشت روز: مسي بودن يا رونالدو شدن؟ مسئله اين است!
هنوز لالیگا به پایان نرسیده که باز رکوردهای تاریخی پشت سر هم شکسته می‌شوند. چند هفته‌ای تا پایان باقی است و مسی و رونالدو سر جمع چیزی حدود 80 گل به ثمر رسانده‌اند. این همه موفقیت و افتخار در قرن علم و تکنولوژی چیزی بس عجیب است.
گذشته از زمان‌هایی که مارادونا و پله را فقط درون زمین می‌شد آنالیز کرد، امروز مربیان لالیگا برای آنالیز مسی و رونالدو همان ابزارهایی را دارند که یک مربی فوتبال در کشوری مثل ایران می‌تواند داشته باشد. تمام حرکات‌شان زیر ذره‌بین است اما مهار نمی‌پذیرند. تمام پیشرفت‌های فوتبال در زمینه نرم‌افزاری و آنالیز هم نتوانسته جلوی رکوردشکنی مسی و رونالدو را بگیرد. مسی و رونالدو رئال و بارسا هم این روزها شکست‌ناپذیر جلوه می‌کنند. همان‌قدر که امروز بحث داغ رونالدو و مسی مطرح است جنگ بر سر بهتر بودن گواردیولا یا مورینیو هم جالب به نظر می‌رسد. نکته جالب اینجاست که هر دو همان‌قدر که با هم متفاوتند شباهتی عجیب با شاگردان‌شان دارند. آنهایی که ستاره ماندند و آنهایی که ستاره شدند. آنها که مظهر تداوم‌اند و آنها که مظهر اراده. چیزهایی کوچک که انسان‌هایی بزرگ ساخته است. ستاره ماندن گواردیولا: از همان اولش هم ستاره‌اي بود در المپیک اسپانیا و اوج جوانی. ساده بودنش را هم از همان ابتدا داشت. چیزی ذاتی و درونی. شماره 10 بارسا و قهرمان جوان تیم کرایوف هافبک دفاعی ساده‌ای بود که نمونه کوچک تیکی‌تاکای امروز است. پر بیراه نیست اگر بگوییم تمام بارسا امروز شکل او بازی می‌کنند هر چند شاید همه از او بهتر باشند. پاس، پاس و پاس. تنها خاصیت گواردیولا در فوتبالش همین بود. قهرمانی که تا خوب بود ماند و تا دید نمی‌تواند با سنی نه‌چندان زیاد از بارسا رفت. دیگر هم هرگز بازیکن بزرگی نماند. شاید خودش همین‌قدر از فوتبال می‌خواست. بدون افراط و تفریط. شکل رفتنش شاید شکل همین تمدید نکردن امروزش باشد. تا برنده‌ای باید بمانی! روزی که لاپورتا گواردیولا را مربی بارسا معرفی کرد نسبت به موفقیت گواردیولا همه تردید داشتند. دو بازی اول فقط يك امتیاز.
بارسا همان تکرار رایکارد بود. اما گواردیولا خودش بود. با همان سادگی پاس‌هایش و با همان ته‌ریش همیشگی‌اش بارسا را به جایی رساند که نیم‌فصل نشده شوستر مغرور اعلام کرد نمی‌شود این بارسا را مهار کرد. او اخراج شد اما راست می‌گفت. بارسا تمام جام‌ها را درو کرد و بارسای کبیر امروز را پایه‌گذار شد. در تمام این سه سال که گواردیولا مربی بارسا بوده است هرگز خودش را عوض نکرده است. شاگردانش را بهترین می‌داند و خود را بدون مسی در دسته سوم اسپانیا می‌بیند. نمونه بارز کسی است که هرگز از اصل خود دور نگشته. راز موفقیت با این همه ستاره همین سادگی و بی‌ریایی است. مسی: در موردش گفته‌اند روز اول که به لاماسیا آمد ریزنقشی بود که هیچکس به موفقیتش ایمان نداشت. شاید همان چند ثانیه ستاره نبود. اما مسی برای نشان دادن خود فقط توپ نیاز داشت و بس. پا به توپ که شد همه اعجوبه‌ای را دیدند که نمی‌شد توپ را از پایش رها کرد. مسی با اولین برخورد توپ به پایش ستاره لاماسیا شد. شاید اولین تصویر من از مسی روزی است که در جام دوستانه کاتالونیا برای بارسایB بازی کرد. آن قدر سریع و باتکنیک که چشم هر فوتبال‌دوستی را خیره می‌کرد. همان سال هم برای دیدنش در تیم اول دير بود. قهرمان جوانان جهان و سال بعد هم ویرانگر چلسی. موفقیت‌ها تا امروز ادامه دارد. رکوردها شکسته می‌شود و باز مسی همان جوان روز اول لاماسیاست. با تمام ثروت اعتبار و شهرت و محبوبیت هر روز مسی چیزی برای سوپرایز کردن ما دارد. اخلاق و فوتبال مسی هر روز اسطوره‌وار ستاره می‌مانند و برای ما کوچک‌دل‌ها جای سوال است که مسی بعد این همه موفقیت دیگر چه می‌خواهد که ندارد. بهترین تاریخ می‌خوانندش و خود هرگز نگفته است که حتی خوب است. ستاره شدند مورینیو: بازیکن معمولی. مترجم ساده. این‌ها برای ما که خود را تا ابد درگیر برچسب‌هایی می‌کنیم که دیگران حواله‌مان می‌کنند کافی است که تا ابد همین که هستیم بمانیم. اما مگر می‌شود مورینیو بود و برچسب پذیرفت؟ مورینیو همان مترجم ساده و بازیکن ساده‌تر دیروز، امروز بدون شک تاثیرگذارترین مربی دنیای فوتبال است. مورینیو آنقدر بزرگ است که ژاوی بگوید حضورش هم به ما شوق رقابت می‌دهد. برای فرار از لقب‌ها مورینیو نیازی به ستاره بودن نداشت. ستاره شد و ستاره مانده است. از همان پورتوي معروفش كه قهرمان اروپا شد. ستاره بزرگ بودنش را با چلسی آغاز کرد. سبک بازی چلسی نشان می‌داد مورینیو چیز دیگری است. در همان سال حضورش پروژه رویایی ابراموویچ را به قهرمانی لیگ برتر رساند. سال بعد هم او بود که فرگوسن کبیر را کنار زد. اما قهرمانی اروپا در جایی دیگر انتظارش را می‌کشید. باز مورینیو باز قهرمانی و این بار تمام جام‌های ممکن با اینتر. برای مورینیو انگار چالش‌ها تمامی نداشتند. به لالیگا آمد تا رودررو با بزرگترین‌ها بجنگد. درست که بیشتر جنگ‌ها را باخت اما مورینیو امروز صدرنشین لالیگا و یکی از 4 تیم برتر اروپاست. مورینیو نماد انسانی است که به آنچه گفتند و آنچه بود هرگز قانع نشد. اراده و موفقیت جزء لاینفک زندگی مورینیو است که جدا از مصاحبه‌هایش می‌تواند بزرگ‌ترین الگوی مربیان جهان باشد. رونالدو: رونالدو برای ستاره شدن به منچستر رفت. شماره هفت و جایگزین دیوید بکام. اما تمام هواداران رونالدو هم می‌دانند سه سال اول او هرگز ستاره نبود. پا عوض کردن‌های تکراری و خودخواهی مفرطش آنقدر بود که آدم را از فرگوسن هم ناامید می‌کرد. فردوسی‌پور هم اما اشتباه پیش‌بینی کرد که این بازیکن در اوج پیشرفت معمولی شود. خوب بود و با اراده‌اش منچستر را قهرمان اروپا کرد. رونالدو با همان به ظاهر معمولی‌ها آنقدر تمرین و پیشرفت کرد که سال بعدش بهترین بازیکن دنیای فوتبال شد. کی‌روش می‌گفت آنقدر تمرین می‌کرد که درختان پشت زمین منچستر هم از دستش عاصی بودند. برای پییشرفت رونالدو نیازی به منچستر نداشت. دوری از فرگوسن تردید می‌آورد. اما اراده تردید ندارد. در رئال هم پیشرفت ادامه دارد. در رئال و بدون فرگوسن رونالدو جام مهمی نبرده است اما هر روز پیشرفتش به وضوح دیده می‌شود. 40 گل تا اینجای فصل فقط و فقط از اعجوبه بااراده‌ای مانند رونالدو برمی‌آید. رونالدو آنقدر خوب است که کنار مسی که حال برایش ادعای بهترین بودن تاریخ را دارند قرار بگیرد. شاید رونالدو مسی نباشد اما اسلحه ویرانگری است که در تاریخ فوتبال مثل او را بسیار بسیار کم دیده‌ایم. اعجوبه‌ای ساخته دست اراده و ممارست. حرف آخر: برای این نوع موفقیت‌ها مثال‌های دیگری هم هست. از فرگوسنی که ستاره نبود، ستاره شد و به اندازه تاریخ ستاره مانده است. از دل‌پیرویی که تمام فوتبال دنیا در این سن هم دوستش دارند. نمونه زیاد است. موفقیت، هم اراده هم استعداد را در یک راستا می‌خواهد. گاه مانند مسی بوده‌اند و نابود شده‌اند و گاه مورینیو و همان بازیکن ساده مانده‌اند. موفقیت امروز اینان دلیلش ثبات است و بس. چیزی که نمونه‌اش در فوتبال ما هرگز دیده نشده است. فرمول موفقیت سرراست است. ما یا اراده‌اش را نداریم یا استعداد و موفقیت آنقدر زود اشباع‌مان می‌کند که به همین بودن قناعت می‌کنیم. ويا: بايد ببريم و منتظر بمانيم
مهاجم تيم فوتبال بارسلونا گفت: نتيجه‌گيري رئال مادريد برايمان مهم است، بايد ببريم و منتظر بمانيم. داوید ویا بازیکن مصدوم تیم فوتبال بارسلونا اسپانیا که به تازگی در کنار سایر بازیکنان به تمرین سبک پرداخته تصریح کرد: تلاش من این است که به ال‌کلاسیکودربی برسم اما نظر کادر پزشکی و مربیان برایم در اولویت قرار دارد.
تمجید تاریخی پله از مارادونا!
پله گفت: شما خبرنگاران همیشه می‌گویید که من رقیب مارادونا هستم اما این درست نیست. من هیچگاه رقیب او نبوده‌ام چون مارادونا هافبک بسیار بزرگی بود.
ایرنا: وی که سابقه سه قهرمانی در جام جهانی با تیم ملی فوتبال برزیل را در کارنامه دارد در یک کنفرانس خبری ستاره جوان تیم سانتوس را در جمع ستارگان کنونی فوتبال دنیا بالا‌تر از مسی دانست و گفت: در حال حاضر همه در مورد مسی حرف می‌زنند. او یک ستاره است اما برای اینکه بهترین بازیکن جهان باشد باید بهتر از نیمار بازی کند.
آمار فوق العاده
كريس رونالدو.
به قهرمانی نزدیکتر شدیم ؛ بدون دوستانم 40 گله نمی شدم ستاره رئال مادرید که امشب 40 گله شد بعد از گل دوم بی ترس از چشم شور عضله دوقلوی ترسناک رانش را برای طرفداران حریف به نمایش گذاشت. کریس رونالدو با سه گلی که در دربی به اتلتیکو زد، با رکورد گلزنی تاریخ لالیگا در یک فصل برابری کرد. 11 گل را از روی نقطه پنالتی زده، 25 تا را با پا و 4 تا را با سر. در این رکوردشکنی فضایی و خیره کننده یک نکته جالب دیگری وجود دارد. اینکه شمار گل های کریس در خارج و داخل برنابئو برابر هستند: 20. او که امشب 40 گله شد بعد از گل دوم بی ترس از چشم شور عضله دوقلوی ترسناک رانش را برای طرفداران حریف به نمایش گذاشت؛ کاری که بعد از گل مشابهش در بازی اوساسونا هم انجام داده بود.
بدین ترتیب رونالدو با یک گل بیشتر، مسی ستاره بارسلونا که 39 گل زده را در صدر جدول گلزنان لالیگا پشت سر گذاشت. جالب اینکه گل دوم کریس ، گل شماره 300 رئال مادرید مورینیو نیز بود.
ستاره پرتغالی در حالی که بسیار خوشحال به نظر می رسید در پایان بازی گفت: «می دانستیم که بازی مشکلی است اما واکنش خوبی داشتیم و اتلتیکو نیز خیلی خوب و منسجم بود.»
او در مورد عملکرد خودش گفت: «از گل ها و پاس گلم خوشحالم. باید حرکت کرد. خیلی خوشحالم اما بدون دوستانم به این موقعیت نمی رسیدم.»
کریس در مورد شرایط تیم گفت: «هنوز مانده اما لالیگا کمی نزدیک تر شد. می دانستیم که بارسا دیروز برده و استرس داشتیم. حالا با چهار امتیاز فاصله ادامه می دهیم.»
ستاره رئال در این باره که چهار کارته است گفت: «دو ماه است که کارت نگرفته ام و مشکلی نیست.»
عكس در ادامه ي مطلب ادامه مطلب |
درباره وبلاگ  به وبلاگ من خوش آمدید امیدوارم از وبم لذت ببرید
آرشیو مطالب
امکانات وب
<-PollItems->
جدول لیگ برتر اسپانیا
جدول گلزنان لالیگا
گالری عکس 
امتیاز در گوگل
لوگوی ما
| ||||||||||||||||
تبادل
لینک هوشمند
.jpg)
.jpg)
.jpg)
<-PollName->
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
